Overdag ben ik meestal aan het werk waardoor ik vaak pas laat naar buiten kan. Het licht van de huizen maakt dat het buiten niet helemaal donker is en ik net voldoende zie om veilig mijn weg verder te zetten. Tijdens mijn donkere avondwandelingen vind ik het fijn om naar de verlichte huizen te kijken. Ik geniet ervan om onopgemerkt bij de mensen naar binnen gluren. Het licht zorgt ervoor dat ik hen zie, maar zij mij niet.
Mediteren is zoals deze verlichte huizen. We sluiten onze ogen en gaan als het ware de duisternis in om contact te maken met die bron van leven en licht in ons. Ogenschijnlijk gebeurt er niets met ons als we mediteren. We zitten daar maar wat in het donker met onze mantra terwijl we alle gedachten laten passeren.
Een lastige emotie verdampt, we zijn minder gehecht aan wat anderen over ons denken, we kunnen onze rust wat langer bewaren,… Langzaam verlicht de meditatie ons van binnenuit. We mogen erop vertrouwen dat het licht in ons onopgemerkt zijn werk met ons doet en ons verandert. En dat licht stralen we – ook al beseffen we het meestal niet - automatisch ook uit naar anderen. Vaak zijn het de mensen het dichtste bij ons die de verandering als eerste opmerken.
Door te mediteren verlichten we zachtjes de weg voor onszelf, de anderen en de wereld. Onopgemerkt. En dat is helemaal gratis!
Reactie plaatsen
Reacties